YÜREĞİM YANIYOR, YÜREĞİN YANSIN
  Aşağıdaki yazıyı, 4 yıl önce(29.07.2021 tarihinde) yazmıştım.
  O günden bu yana, ne değişmiş? Okuyup siz karar verin.
  “Bir evladın değerini, ancak anası bilir. Ana evladına, kuş yavrusuna, bahçıvan fidanına canı kadar önem verir. Bir fidanın, rüzgar kırsa dalını, ol bahçıvan yüreğinden kan ağlar. Fakat girerse bahçeye bir hayvan, ezer körpe fidanları, en küçük acı duymadan. Çünkü o, fidan düşmanıdır"
  Kardeşim, 17 yaşında öldürüldüğünde, arkadaşlarından biri, içerisinde yukarıdaki sözler de geçen bir metni okuduktan sonra bağlama çalıp türkü söylemişti.
  Annemin körpe fidanı vurulduğunda yüreğinden kan ağladığına tanık olmuş biri olarak, Manavgat'taki yangının izlerini görünce yukarıdaki metin aklıma geldi.
  Antalya, Mersin, Adana, Osmaniye... Yalnız Manavgat değil ülkemizin birçok yerinde yangın var yani.
  En çok da yüreğimiz yanıyor.
  Manavgat yangınını öğrendiğim anda, Manavgat Kaymakamlığını aradım. Oradaki yetkili "Yerleşim yerleri kontrol altına alınmış olup yangın söndürme çalışması, birkaç ormanlık alanda sürüyor" diye açıklama yaptı.
  Yangının olduğu bölgede oturan akraba ve tanıdıklarım ile basın yayın emekçisi arkadaşlarım ise "Durumun çok kötü olduğunu, hastanelerin tahliye edilmesinin düşünüldüğünü, yangının birkaç noktada kontrol edildiğini ama rüzgarın da etkisiyle yeni yerlere sıçramasının önüne geçilemediğini, birkaç mahallenin tamamen yandığını, birkaç mahallenin tamamen boşaltıldığını ve çok sayıda hayvanın yanarak can verdiğini" söylediler.
  Yarım saat kadar sonra, televizyonda açıklama yapan bir yetkili, sanki orman canlı değilmiş gibi "Çok şükür can kaybımız yok" diye açıklama yaptı.
  Orman yangınlarından sonra "Can kaybı yok" demek, "Ağaçlar, bitkiler ve ormanda yaşayan hayvanlar cansızdır" demektir oysa.
  Çok kısa bir süre sonra -bir yakınımın sayfasında- ahırda toplu halde yanan onlarca koyunun resmini gördüm. Onları öyle görünce, sayıları birkaç olan diğer yanmış hayvanların acısı daha da arttı ve Aşık Maksut Feryadi'nin, bir türküsünün nakaratı aklıma geldiği için -yangını çıkaranlar ile ilgili olarak- "Yüreğim yanıyor, yüreğin yansın/ Bağına, bahçene, baykuşlar konsun" diye beddua ettim.
  Daha sonra, her yıl ülkemizin birçok bölgesinde çıkarılan yangınlar aklıma geldi.
  Aynı anda, birkaç yerde çıkarılan yangının nedeni "sabotaj" olarak açıklansa ve gerçekten sabotaj olsa bile ben "ihmalden beslenen sabotaj" diyorum.
  Neredeyse, 100 yıllık bir devletiz ve binlerce yıllık devlet geleneği olan bir geçmişimiz var. Aynı zamanda, milyonlarca işsizimiz de var.
  Yaz aylarında çıkarılan orman yangınlarımız geleneksel bir durumdayken, o milyonlarca işsizden -hiç değilse sözleşmeli olarak- yaz aylarında, orman koruma görevlisi veya yangın söndürme uzmanı olarak neden yararlanmıyoruz acaba?
  Yangınları söndürmek için hava desteğimizin yetersiz kalmasını, aklım almadığı için "Her yıl, birçok bölgede yangın çıkarıldığını halde; en büyük yangını bile, birkaç saat içerisinde söndürebilecek kadar uçağımız ve helikopterimiz, neden yok?" diye sormakla yetineceğim.
  Yazımı "Manavgat Yangını başta olmak üzere tüm yangınların, suçluları ve nedenleri -ucu, kime çıkarsa çıksın- enine boyuna sorgulanmalıdır." diyerek bitirmek istiyorum
  Öyle bir sorgulamayı başlatıp gerektiği gibi sonlandıramazsak doğa, denizlerimiz gibi salya bırakmakla kalmaz kin kusar çünkü.